معنی صاحب و دارنده

ذو

ذی

واجد

ذی

دارنده. [رَ دَ / دِ] (نف) مالک. کسی که چیزی به او تعلق دارد:
که او داد برنیک و بد دستگاه
که دارنده ٔ آفتابست و ماه.
فردوسی.
دارای سپهر و اخترانش
دارنده ٔ نعش و دخترانش.
نظامی.
|| نگهبان. نگهدارنده:
همیدون به بندش همی داشتند
بر او چند دارنده بگماشتند.
اسدی.
|| (اِخ) خدای تعالی:
سپهبد بدارنده سوگند خورد
کزین دژ برآرم بخورشید گرد.
فردوسی.
اگر خواهم از زیردستان خراج
ز دارنده بیزارم و تخت و تاج.
فردوسی.
جهانجوی و گردی و یزادن پرست
مداراد دارنده باز از تو دست.
فردوسی.

دوست دارنده.[رَ دَ / دِ] (نف مرکب) دوستدار. دوستار. خواهان و مهربان و صمیمی. (از یادداشت مؤلف). وامق. (دهار). هَو. (از منتهی الارب): فیلسوف، دوست دارنده ٔ حکمت.لَبِن، دوست دارنده ٔ شیر. (منتهی الارب):
که ما شاه را سربسر بنده ایم
ابا بندگی دوست دارنده ایم.
فردوسی.
رجوع به دوستدار شود.

تاج دارنده. [رَدَ / دِ] (نف مرکب) پادشاه. تاجدار. دارنده ٔ تاج. نگهبان تاج. رجوع به تاجدار شود.

داد دارنده. [رَ دَ / دِ] (نف مرکب) دارنده ٔ داد. حامی عدالت. نگهدارعدل. || دادخواهنده. فریادخواه از کسی.

خداوند، صاحب، مالک، ثروتمند، غنی، مالدار، متمول،
(متضاد) ندار

آن که چیزی را دارد، صاحب، مالک، خداوند، چیزدار، ثروتمند، مال دار. [خوانش: (رَ دِ یا دَ) (ص فا.)]

کسی که چیزی دارد، دارا، چیزدار، مالک،

له، مالک

مالک، چیزی که به کسی تعلق دارد

(صفت) دارنده تاج نگاهدارنده افسر حامل افسر، پادشاه سلطان. -3 بزرگ سرور ارجمند، نگهبان و محافظ تاج، خانه و مخزن تاج تاج خانه، گیاه صاحب تاج و اکلیل چتری ذواکلیل. یا تاجدار فلک. خورشید.

Haben [verb], Besitzer (m), Eigentümer (m)

371